-
1 bela
bela [-laː] Unglück n; Unheil n; Strafe f, Heimsuchung f;b-nin başına bela açmak jemandem große Unannehmlichkeiten bereiten;bela çıkarmak Streit anfangen, Unheil stiften;bş-i b-nin başına bela etmek jemandem etwas aufhalsen;-e bela okumak verfluchen A;namus belasına wegen des guten Rufes;belaya çatmak oder belayı bulmak in Not geraten;belayı gör ki zu allem Übel;
См. также в других словарях:
bela — is., Ar. belā 1) İçinden çıkılması güç, sakıncalı durum Kumar, toplum için büyük bir beladır. 2) Büyük zarar ve sıkıntıya yol açan olay veya kimse Hayatta dipdiri yanmak belasından da kurtulmuştum. Y. K. Beyatlı 3) Hak edilen ceza Allah belasını… … Çağatay Osmanlı Sözlük
